CENNETİNİ GERİ VER
Ben seni cennet gibi sevdim
Bahar gibi sevdim
Ömür gibi sevdim
Çölde kaynayan soðuk pýnarlar gibi sevdim
Bir tek ürkek kuþ göndermedim ülkene
Bir tek yaprak koparmadým baðýndan
Bir tek kelebek ürkütmedim dalýndan
Bir tek rüzgârýndan þikâyet etmedim
Bir tek damlasýndan kaçmadým yaðmurunun
Bir tek gün, bir tek gün ey sevgili bir tek gün,
Kekik kokusu almadýðým gün daðýndan,
Kekiklerden önce soldum
El et öleyim dedim, el ettin öldüm
Bir kara günle karþýlaþtým bir gün
Kara bahtým çýktý karþýma
Kem talihime yenildim.
Gittin cennetini alarak
Baharým yaza kýrýldý
Çöl oldu vadim, pýnarlarým susuz.
Tüm kuþlarým ürkek ve kanatsýz uçar
Kelebeklerin ömrü tan vaktine kadar
Rüzgârlarýn kasýrga oldu
Bu ne yaman çeliþki severken ölmek
Yýldýz ýþýðýndan mahrum
Mezarýmý kazmaktayým gecenin karanlýðýnda
Saçlarýnýn süpürdüðü topraklarý biriktirdim
Topraðýmý hazýr ettim mezarýmýn üstünde
Þimdi tüm mevsimleri deðiþti ömrümün
Matem elbiselerim süsler bedenimi
Bakýþlarýmdaki solukluk alýþkanlýk yaptý gözlerimde
Kar yaðýyor yaza küskün baharlarýmda
Kar yaðýyor gönlümde lapa lapa.
Buzlar sarkmakta çatýsýndan gönlümün
Yýkýk duvarlarýndan ölümcül soðuklar alýyor gönlüm
Üþüyorum, donuyorum, titriyorum, ölüyorum yar
Cennetini geri ver,
Kar dinsin
Kuþlar yeniden havalansýn göðün maviliðinde
Uzasýn kelebeklerin ömrü
Bir nefes ver yüreðime
Tut ellerimden yaþat beni yar…
Zübeyir YÝÐÝT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.