Sonunda seni de kýsalttým ömrüm kadar
ve birer birer kapattým þehrin ýþýklarýný
Þimdi zaman
ruhumuzu avutan sessiz bir yabancý..
Esrik akþamlarýn melodisinde býraktým
sözcüklerimi.
Lal notalar düþtü peþime eylül acýlarýndan...
Bir nebze bahar, iki tutam gözyaþý
Ayýldýkça ve ayrýldýkça,
ne ölümler sýralý,
ne de yaþamak ölesiye pahalý..
Susuz bir yaz ertesi,
söndürdüm sigaramý nehirlere karþý..
Sonra
köprüler geçtim yalýnayak, düþ’ü çýplak..
Kaybettim göz göre göre içimdeki çocuðun ellerini
ve baðladým yazgýmý ucuz bir gülüþe..
Kavruldum akþam akþam
bir sabahýn gürültülü uyanýþýnda..
Ansýzýn panzerler geçti üstümden,
anlatamadým.
Çaresizliðin kývrýmlarýný kucaklayýp,
sakladým, hep sakladým..
Ýþte böyle usta..
Diyeceðim þu ki senden aldýðým ne varsa,
usulünce koyuyorum yerli yerine
ve tüm kuyulardan çekiyorum hayallerimi..
Artýk zaman,
ruhumu gülümseten sonsuz bir aþk’ý dinleme vakti...