TUTUN YÜREĞİMDEN....

.
.
.
.
.
Bazen öyle içim daralýyor ki..
Ne yapsam da fayda etmiyor...
Bir volkan misali patlýyor yüreðim...
Aðlamak istiyorum haykýrmak istiyorum...
Kimseler duymaz sesimi...
Öyle doluyum ki... öyle kýrgýným ki...
Ufak bir kývýlcým olsa da affedebilirim...
Evet... Ben insaniyetliðimle var oldum...
Kimseyi kolay kolay kýramam ki...
Bazen istemeden oluyormuþ...
Kýrabiliyormuþum bilmeden...
Hatalarýmý GÖRDÜKÇE DÜZELTÝYOR,
Düzelttikçe kýrýlýyorum nedense?
Bazen istemeden de sevebildiðimi öðrendim...
Sevdiðim kiþiden de beným sevdiðim kadar sevgi göremedim..
Belki yenýldým... Ama umutlarýmý hiç bitirmedim...
Gurur yapmadým hiçbir zaman..
Bir kuþ misali özgür yüreðim ve ben...
Haa.. bir de hayal kýrýklýklarým...
Ben böyle de mutluyum..
Bazen mutluluðumu suistimal etseler de,, kimsenin mutluluðuna göz dikmedim...
Birini incilttiðimde gecelerce uyumadýðýmý bilirim..
Þiddetli ama sessizce hýçkýrýklýða boðulduðum..
Kimse duymadý sesimi..
Duydurmadým.. Kimse üzülsün istemedim..
Ýyi yüreðimi kötüye kullandýlar..
Hiç ses etmedim.. Birþey demedim...

BÝr kýþ misali üþüyorum þimdi....!
Tutun yüreðimden ne olur artýk üzmeyin üzülmeyin üzdürmeyin..
Ne olur tutun ki,, boþluða býrakmayýn....!
Sosyal Medyada Paylaşın: