Özlem, gece olup saçlarýndan akardý
Bense pembe düþlere dalmak isterdim
Yatarken dizlerinde
Senli rüyalara kapardým gözlerimi
Yokluðun karabasan gibi çökse de üstüme
Özlemek güzel derdim
Özlemek güzel
Özlemleri zincir yaptým
Her gün bir halka ekleyerek
Menekþeler diktim elimin erdiði yerlere
Suladým gözyaþlarýmla
Ne zincir çürüdü ýslanmaktan
Ne menekþelerim çiçek açtý
Özlemek
Daðlarýn doruðundaki kar gibi
Eriyip damla damla
Deryalara karýþmaktýr
Sýrtýnda onsuzluðun en acý giysisi
Dudaklarýný titreten
Buruk bir sancýdýr
Özlemek
Turna kanadýnda selam olup
Yare ulaþmak isterken, sonsuzluða uçmaktýr
Onun gözlerinden baþka ýþýk bilmemektir
Söylenmemiþ sözlerin
Yük olup, duvar olup
Ezmesidir insaný
Özlemek
Þehrin üzerine lapa lapa kar yaðarken
Kýrk derece ateþle yanmak
Lirik bir akþamýn karanlýðýnda kaybolmaktýr
Yüzünde maskelerin en umarsýzý
Ýçine akarken gözyaþlarýn
Gülümsemek çiçeklere
Kokusunu duymaktýr güllerde
Özlemek
Sebebini bilmediðin bir iç çekiþ
Ýmgeler dolusu hayata serzeniþtir
Kýzaran ufuklarda gözlerini görmek
Umut etmektir sevmeyi – sevilmeyi
Özlemek
Kamarasýnda günlükler yüklü
Sevda bandýralý gemilerin
Uzak okyanuslara çýktýðý seferlerden
Hüzünle dönmesidir
Güneþi ceplerimizde taþýrken
Sevgilerin zindanýnda yaþamak
En acýklý sesinle
Bir bekleyiþ türküsü söylemektir
Özlemek
Kahrettiðimiz bir yalnýzlýk
Seven yürekleri tarumar eden içli bir sýzý
“Garip bir rüya
Yüreklerimizde bal arýlarýnýn
Eski hatalarýmýzdan bal yapmasýdýr”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.