sevgiliye mektup

Düþünüyorum da
Zamanlý zamansýz neden düþersin aklýma,
Düþünüyorum da
Hiç gönülsüz olmadým seni sevmeye.
Biliyor musun;
Hep ihtiyacým olduðunu düþündüm
Ellerine, tenine ,kokuna
Teselli bulduðum sesinin tonuna...
Düþünmedim aslýnda, yaþadým.
Seninleyken sen oldum,
senden uzakta sana özendim.
Anlayacaðýn,
Seni hep yaþadým.
Ne zaman düþünmedim seni bir an,
Damarlarýmdan çekildi sanki kan,
Kendimi yorgun, yalnýz hissettim.
Düþünüyorum da,
Gece yarýlarý uyansam uykularýmdan
Karanlýk odama kýzýyorum, sen yoksun diye,
Onun suçu neyse.
Düþünüyorum da,
Sana sarýldýðýmda sýmsýký,
Hayata sarýlýyorum.
Her þeyin güzelliðine
Geleceðin güzelliðine içmiþim de;
Garip bir sarhoþluða düþtüðümü sanýyorum.
Düþünüyorum da,
Bana sarýldýðýnda sýmsýký,
Hayat sarýlýyor, yaþam sarýlýyor
Güzel olan her þeyin kapýsý açýlýyor bana.
Bilir misin,
Ne yapsam anlarým seni sevdiðimi.
Bilir misin,
Yaþadýðým her an her saniye seni hatýrlatýr.
Bütün aþk þarkýlarý, seninle bana yazýlmýþ.
Dinlediðim bütün aþk efsanelerinde,
Yüz yýllar önce yaþamýþ sen ve ben varýz baþ rollerde.
Aþýk Veyseller, Karacaoðlanlar...
Kuþaklar sonraki bizi görüp esinlenmiþler
þiirlerinde, gazellerinde...
Duygu ya bu;
Abartýsý hoþ geliyor kulaða, öyle deðil mi?
Düþünüyorum da,
Düþünüyorum deyip durdum en baþýndan beri.
Aslýnda, düþündüm de buldum ne düþündüðümü.
Seni düþünüyorum ben.
Seni sevdiðimi deðil;
Zaten delicesine seviyorum.
Zaten sevdiðime eminim.
Doðru olduðundan emin olduðum her deðerden
Milyonlarca kat daha fazla hem de.
Düþündüðüm;
Özlediðim sensin.
Düþersin aklýma da, uykularým kaçar.
Hasretin pençeleri derin yaralar açar gecelerimde.
Ýþte o zaman dayanýlmaz olur özlem.
Çýðlýk çýðlýða kalýr, sýkýlýr yüreðim,
sessiz de olsa bilirim.
Ýþte o zaman düþünürüm,
Seni ne kadar sevdiðimi, ne kadar özlediðimi
O zaman uzanýp dokunma isterim
Oksijeni istediðim gibi.
Ýki yol vardýr ben böyle dara düþende,
Ýki yoldan biridir gitmem gereken
Sen aklýma düþende.
Biri, koþup sana gelmek;
Sýnýrsýzlýðýnda,
Sýnýrlarýný zorlamak için mutluluðun.
Bu da; ha dedim mi mümkün olmaz ya,
O zaman öteki yol vardýr;
Ölmek.
Azrail bilir;
Sensizlikten düþerim bu ikinci yola,
Bilir de, belki güler geçer.
Gelip almaz canýmý.
Düþünüyorum da,
Ýþte ben, heeep bunlarý düþünüyorum.
Hep seni...
Seni seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: