masamda aðlamaya ramak kalmýþ bir lamba,
aydýnlatýrken düþlerimi,
geçmiþin karanlýðýný ýþýtýr anýlarým,
üzülmelerim gelir aklýma üzülürüm.
ölmüþlüðüm gelir aklýma tekrar ölürüm...
yanmakta olan umutlarýmý dertler söndürür geceleri,
açýk kalmýþ penceremde söyleþen rüzgar,
korkuma bir sen daha katar...
düþer aklýma sensizliðim.
baþlar sevdalara aðýtlar,
üzülürüm.
küllükte yarým kalmýþ sigaramýn dumaný...
duman altý gecelerim,
yükseklerde beni seyreden bulutlarým var,
biliyorum kendimi kendime sevdiriyorum,
sen sevmesen de içimdeki beni,
ben seviyorum...
sandalyem durumdan rahatsýz,
satranç takýmým endiþeli aklýmdan,
yenilgi dilim dilim etmiþken yüreðimi,
seni bir daha kim sevecek þimdi.
o kadar çok tövbe etmiþken.
zafere ulaþmýþ içki þiþeleriyle dertleþirken,
yenilgi doluyor içerime,
yenmiþliðin yenilgisi bu, bilmezsin.
meze olarak kullandýðým umutlarým bitti tabaðýmda,
ben hala açým,
doyamadým ki gözlerine...
üþenmenin zamaný deðil þimdi,
kalk yeni umutlar doðra tabaðýma,
perçemini dökme küçük nehirlerime,
sonra taþar dudaklarýma cümlelerim,
boðulurum bir kaþýk bakýþta...
bakarsýn birde ölmüþüm.
tekrar tekrar...