DUVAR

NEDÝME KÖÞGEROÐLU
bütün harflerden alacaklý annem
nevrotik gecelerin içe dönük sesi
kendi varlýðýna düþmeyen nefes
aðlama geçiti
gecenin soðuk dili yaladýkça tenini
haykýrýþa devriliyor masumiyet
depresyona yenik mani
þiir doðuruyor
tortu baðlamýþ kuyularda
yusuf’un gözleri

nasýl da þaþýrtýyor insaný
kendine uzak düþmüþ dil
aklý çekmiþ duvarýn
bakýþlarý arasýnda karbon kaðýdý
hep ayný önyargýyý çoðaltýyor
korunaklý korkunun kuldan kalýn duvarý

bütün “K”lar kadýnlara karþý yazýk
sokaða düþüyor fazla kilolar
keman çalan evlerinizden geçtim
þimdi ‘ney’leyim
dev ekranlarýn saltanatý
aþk-ayrýlýk
yaþam-ölüm arasý
aklýn çöplüðünde kayboluyor
tüm analarýn yasý

yalnýzlýk sirenlerinde bir tutam aþk
kendini ölüme çaðýran uçurum
hayat deniyor sefil zamanýn bahçesinden
savrulan çýðlýða
yaþam deðil ölüm oluyor hayata
anlam baðýþlayan
yakan topu tutamýyor avuçlar
çelik çomak oyunundan vazgeçti çocuklar

babalar karanlýkta eþindikçe
kendi çamurunu çoðaltýyor
kum saati; histeri krizleri
þiiri arýyor *Furuð’un elleri
*Ýranlý Kadýn Þair




Sosyal Medyada Paylaşın: