canımın içi..

her gün seninle aðarýr canýmýn içi
gözlerimi hiç açmam
önce kokunu duyarým buram buram
sonra nefesini hissederim sýcacýk
sonra ellerin dokunur saçlarýma
tek tek hissederim sana ait ne varsa
iþte o zaman gün ayar ve aydýnlatýr ortalýðý
sevdiðin melodileri mýrýldanýr dudaklarým
usul usul çayýmýzý demlerken
pencere açýktýr illa ki
bir kuþ cývýltýsý doldurur içeriyi
çok uzaktan bir vapur sesi
araba kornalarý, melahat ablanýn baðrýþmalarý
uðultu halinde hepsi doluþur odaya
tatlým kravatýmý baðlar mýsýn sesiyle
boþaltýverirler bir anda yaþamýn sýradanlýklarý
çekiliverirler sahneden
koca dünya da bir tek iki ses kalýr
ve iki kelime..
her gün seninle baþlar canýmýn içi
ve ben her sabah
sol tarafýmda bir sancý gibi
yokluðunu hissederim..

her akþam sensiz biter canýmýn içi
hep ayný saðýr gökyüzü
kör bir düzen
lal bir deniz
iki yüzlü selâmlar
arýzalý bakýþlar, yalancý yüzler
yine ayný tempoyla biten bir mânâsýz gün daha
ve deðiþmeyen puslu ikindi üstleri
hep ayný monoton, sýradan, zoraki akþamlar

ya o geceler
mavilerimde ihtiraslarýn en bayaðýsý
içimde pazarlýklý merhametler
kafamýn kalabalýðýnda hesaplý dostluklar ajandasý
dönüp durmak hep ayný çemberin içinde
kurtulmayý baþaramadýðým bir alýnyazýsý
bir türlü karþýsýna geçip de kafa tutamadýðým bir kader
hepsi geceleri gelir bulur beni
eski bir gramafon gibi
ansýzýn bir yerde ölüp
sonra seninle baþlayan sabaha tekrar uyanmak
sonra koyu mavi bir sensizlik
hep ayný filmi sar baþa diyen tuhaf bir replik..


ben sýradan þeylere meyletmem bilirsin
hayatsa benim, dilediðim gibi yaþamalýyým
gönülse benim, gönlümce sevmeliyim
kendi kalemime hohlayarak yazmalýyým
alnýmýn ortasýndaki o yazýyý
kapýya bir tepik atýp, dalabilmeliyim odana
ve sarýlabilmeliyim sýkýca canýmýn boynuna
dokunmalý dudaklarým kor gibi yakan dudaklarýna
ve boynundan içime çekmeliyim kokusunu doya doya..

ama olmuyor iþte..
sadece günü aðartýp seninle
sonra kalýyorum ortada kendi kendime..

a.g.t
Sosyal Medyada Paylaşın: