korkunun atikleri
kanatlanýnca öfkeden
farký yok yükselmenin
bilmeden alçalmaktan
daðlarýn rüzgârlara
ruhsâtý susuzluktan
güneþin derdi deðil
sularda uykusuzluktan
_ay göllerde ýþýða
küþümünü akladý
sevda dergâhlarýnda
eþikten kastý âlinin
makama deng deðilse
gönül denen derinde
aþk hiç konaklamadý
adildi göklerin hep
haydan huya töhmeti
ne diþ ne el ne ayak
kin bildiðin meyveyi
akýl kendine dölledi
_taþ yerden yüksekte de
niyetini bozmadý
özünü ger gülümserken
kýrdýðýn aynalarda
mýrýldan dönerse dillerin
yakamaz derimi benim
ustam ateþten hiç korkmadý
_övdüðü her güzelde insan
bil/sen ne çirkinliklerini sakladý