PARMAK ve PİYANO

Özlem konar kapýlara
Yaralanýrým bir baþýmayým
Zulamda senden gizli söylenir türküler
Her gece çalarken keman
Ýncedir çiziðindeki derin yaralar

Son zamanlar sonbaharýmsý
Kayýp giderken avuçlarýmdan
Sarkaç olup sallanýr idam aðaçlý geceler
Yarým kalýrým bu geceki ay gibi

Aklýma geldiðinde kesilir nefesim
Düþlerim kanatýr uykularýmý
Çarpýlýrým
Ýkiye katlanýrken sen
Bölüdenürüm ruhum bin parça
Saçýlýr IÞIKlarýn
Bir hüzme düþerken ellerime

Parmak uclarým uçurumlar açar
Piyanonun tuþlarý vurulur tarihime
Kazýnýr notalar ikimizi çizmeye
Saplanýr si sesi bulutlara

Çýrpýnýr deniz sevmelerimde
Çalýnýr mayasýz yosun gözlerimde
Ucuz bir þiir çýkarken dilimde
Dalgalanýr bir yaným saçlarýna karýþýr

Suskunluk dudaklarýmý sular
Piyano gibidir yüreðim ritimsiz
An gelip boðar anýlar
An gelir vurulur notlar

Geriye sen bir ben kalýr
Kaldýrýmlarýmýz taþýrken ayak izlerimizi
Kýrlangýçlar yuva yapar baktýðýmýz tavanlara
Toprak ve öpücük

Ölü bir mezarlýktýr hayat
Suni teneffüs saatleridir arasýra aklýmýzý kýlan
Sol yaným senli sonbahar
Düþerim piyanosundaki tellerin üzerinde
Vurulurum senli her notada
Yaprak dökerim akdenizinde
Dalarým sonsuz uykularýma
Kirpiðimde kan damlasý senle...






Sosyal Medyada Paylaşın: