uçuruma yürür uzak gözlerim
bilmediðim bir karanlýk iþte
ve sen
perili þiiri taçla kutsa sen kutsa
azatlýða kutlu ellerin bilirim
azatlýða bayram sevinçli sesin
bilirim aðrýtan ayný ortaklýk bu
aykýrý çizgine ihlâl yazgýmdý
uzaklýðým gibi
aðladým, söz yüzüne
yýrtýldý dilim, yemin yüzüne aðladým
taþtýðým kadar çoðaltmak deðil
inadýna azaldýn
kandýrmayý beceremem bilirsin
kendimliðe kundak et hadi yalaný
inansam ellerin hiç yoktu
semah etmedi aklým, ruhunun yücesine
aðlamak ne güzel þey
doðru aynaya baka baka
hiçliðe büyürken hani uzakmýþým
k i m s e m
olmamýþlýðým yakýn
yürek terinden sor,
gece kaný deðmiþ ýssýz duvardan
gözlerinde ölenim
uçuruma sözüm yok hani
k i m s e m
gün selâmýydý bana gözlerin
Þükran AY