Saatin ponk sesini vurduðunu gösterirken Benim o bitemez monoton hayatým baþlýyor Sabah kahve Öðlen kahve Akþam kahve Gece yarýlarýna dek kahve Deðiþmeyen bu hayatým Baþlar yine kahve köþelerinde Nice insanlarla dolu Kimi dertli Kimi neþeli Kimi bilardo masasýnda Kimi okey Kimi ping pong Kimi piþpirik oynar Her günkinden daha beter Her gükinden monoton bir hayat Duvarlar sessiz Masa sessiz Ben sessiz Otur oðlum otur Sen otur Ne oturmakla Ne piþbirik oynamakla geçer hayat Saat yirmi otuz Siyahi gece yarýsý Yürü oðlum yürü Sen yürü Monotona doðru Müzminliðe doðru Yavaþ yavaþ tak...tak...tak...
Ne evler deðiþir ne insanlar Ne bencillikler ne de huylar Sokaklar sessiz Caddeler sessiz Ben sessiz Býktým Býktým artýk Bitmeyecek mi bu günler Ölünceye dek mi sürecek Bu yollar Bu caddeler Hiç mi deðiþmeyecek Rabbim sana sýðýnýyorum Hoþnutsuzluðunu verme bana Ýster canýmý alda öleyim Bitsin þekilde geçen hayat Bitsin Evet ben Ben diyeyim ki kendi kendime Son olarak Yürü oðlum sen yürü Bu gece de sen yürü Gecenin sisli ve nemli soðuðunda Geçmeyen monoton hayata doðru Geçmek bilmeyen zamana Müzminliðe doðru Yavaþ yavaþ Tak...tak...tak...
Kadir UZUN (Babam) Seyyâd-ý Can / Nazým UZUN / RÝZE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazım UZUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.