Ruhumu ezen birer yeþil zehir gözlerin Ben her gün ölmekteyken sen yine gülmektesin Sayende küf kokulu ’seviyorum’ sözcükleri Sýrtýmý dönüp gidiyorum ummanýna sensizliðin…
Bilemiyorum aylardýr neden böyle olduðumu Her gün doðmayý unutan güneþin gurubunu Merak ediyorum artýk her dizemin baþýnda Bir gün yine süsler misin gönlümün ufkunu...
Serzeniþim sana deðil hesapsýz seven yüreðime Her gün tadýna baktýðým ayrýlýk hançerlerine Gel ki utansýn senden, uðruna dökülen gözyaþlarým Bir gün ömür de biter garip olan enesime...
Enes Baþak www.enesbasak.wordpress.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
enesbasak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.