Sanki ayný havayý soluyoruz, neredesin ki? Hiç duymadýðým sesini iþitir gibiyim. Her an yaný baþýmdaydýn deðil mi, her an yakýnýmda bir yerlerde? Ve hayalindi deðil mi o gördüðüm gözler?
Meðer günlerdir sayýklayarak yalnýzlýða uyanýrmýþým kan ter içinde. Yokluðunun acýsýndan kaçýp, sana sýðýnmakmýþ tek amaç! Ama nerden bilebilirdim ki, bülbül gül’ü hiç göremezmiþ gün doðumunda…
Nasýl bir sancýydýn beynimin içinde anlayamadým. Bir hastalýk olsan biterdin elbet, elbette bitecektin. Ama tesiri büyük olurmuþ ilk sancýlarýn.
Seni mutlu görmeyi umuyorum yarýnlarda. Ama tekrar karþýlaþmayý deðil. Eðer ki tekrar karþýlaþmalar umulsaydý hayattan, ne gereði vardý böyle vaktinden önce gitmelerin?
Gunay Akturk
www.gunayakturk.com Sosyal Medyada Paylaşın:
günay aktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.