Gönlümün bütün köþe baþlarýnda sana rastlýyorlar sevgili… Þaþýp kalýyorlar, böylesi bakmýyorken sen ve ben görüyorken böyle, tüm gücümle…
Bense ölüp dirilen sevdalar büyütüyorum sana güneþin doðuþuyla öldürdüðüm ve her gece, ayný vakit yeniden doðurduðum… Týpký gözlerini bu karmaþaya defalarca açan bir bebek gibi… Ýsmi çok önceden konulmuþ, gözleri beni, bakýþlarý seni andýran en çok…
ve öldürüyorsam seni,düþün ki ölüyorum her sabah uyanmak istemediðim geceler biriktiriyorum Ýstanbul un orta yerinde, Diðerlerinin uyandýðý mevsimlere… sonu hep sende biten geceler… ve mevsimler… sensizlikle sýnanmýþ, yamasýz mevsimler…
Gönlümün tüm köþe baþlarýnda Sana rastlýyorlar sevgili… Kimdir bu diyorlar,bu sonsuz sancýnýn sebebi… Herkes kadar aþk diyorum ve acý tüm gerçek aþklar kadar… Yýldýz diyorum sonra, ansýzýn parlayýp sönmüþ, kayýp giderken bile dönüþünü dilediðim sýcacýk bir yýldýz, O içimin bütün köþe baþlarýnda, diyorum… Anlamýyorlar… Sosyal Medyada Paylaşın:
ziN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.