SEN VE BEN

SEN VE BEN

Karanlýk gecede sen ve ben gidiyoruz,
Yýldýzlarýn ýþýltýsýnda aydýnlanýyor yolumuz,
Uzadýkça uzuyor önümüzde kilometreler,
Hüzün çöküyor göðün yüzüne,
Yaþlanýyor damla damla gözler,
Yollarda nihayet sen ve ben iki yolcuyuz.

Gecenin sessizliðinde duyulan,soðuk nefesimiz,
Ay yorgun,ay geceye küskün,
Iþýðý bile yanmýyor karþý gecedeki köyün,
Karanlýðýn gölgesinde uçuyor gibiyiz.

Tek bir umudumuz var,
Hiçbir zaman kaybetmediðimiz,asla kýrýp dökmediðimiz,
Her vakit sarýlýp da hayata baðlandýðýmýz bir umudumuz,
Olmazsa anlamsýzlaþýr dünya,
........yaþam kavgasýný kaybederiz.

Tozlu yollarýnda ovanýn dalgýn bulutlar gibi
.........aðýr aðýr süzülüyoruz.
Þarkýlarýn sözleri acý biber gibi yakýyor içimizi,
Göz göze gelmeye bile sanki korkuyoruz,
Endiþeli bakýþlarýmýzda,söylenemeyen çok þeyler gizli,
Bir cesaret edebilsem,
.........kuruyan dudaklarýmdan bir fýsýldayabilsem,
Yürek atýþlarýmý sana bir dinletebilsem,
Sen de anlayacaksýn,ne çok sevildiðini.

Çok þey istemedim hayattan,
Üstü hayatta kalsýn.
Bir hayal gibi gecenin koynunda gölgelerimiz,
Yolun tenhalýðýna saklanmýþ tenlerimiz,
Siyahýn içinde parlayan bir tek gözlerimiz,
Bizi hayata baðlayan ise;
Ilýk ýlýk sýcaklýðýný hissettiðimiz nefesimiz.
Karanlýk gecede sen ve ben,
Ve heyecanla çarpan þaþkýn kalplerimiz...

2010..OSMAN ÖZTÜRK
EKSÝK SAYFA ÞÝÝR KÝTABINDAN...
Ekleyen: Songül Eþkin Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: