seninle hiç konuþmadan avlusunda gözyaþý döken çiçeklerin sessizce gidiþini izlesek (h)iç (h)içe geçerken sustuklarýmýz yokluða tutulsa kaburgalarýmýz terleten bir koku asýlý kalmýþ kavganýn göðünde insanlardan kaçan kuþlarýn son türküleri koyulaþtýrýrken geceyi herþeyi öldüren þu dünyanýn acýtan hikayelerini düþünmesek
hiç kimsenin bilmediði bir sýrrý anlatsa gözlerimiz içimizin derinliklerinden topladýðýmýz hüzünler son kez inlese belki hazýrdýr bulutlara saklanan rüyalar yaþanmaya akrep çaðýnýn karanlýðýný önleyen bir dirençle bembeyaz sarýlsak bir tarih hatasýdýr belki tüm savaþlar devrim þiirlerini dudaklarýmýzla alevlendirsek belki gelecek huyunu deðiþtirir hürlük þimdiymiþ gibi neyi bekliyorsak en çok öyle öpüþsek
duyuyorum kuþlarýn ve çiçeklerin alkýþ seslerini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.