seninle hiç konuşmadan avlusunda gözyaşı döken çiçeklerin sessizce gidişini izlesek (h)iç (h)içe geçerken sustuklarımız yokluğa tutulsa kaburgalarımız terleten bir koku asılı kalmış kavganın göğünde insanlardan kaçan kuşların son türküleri koyulaştırırken geceyi herşeyi öldüren şu dünyanın acıtan hikayelerini düşünmesek
hiç kimsenin bilmediği bir sırrı anlatsa gözlerimiz içimizin derinliklerinden topladığımız hüzünler son kez inlese belki hazırdır bulutlara saklanan rüyalar yaşanmaya akrep çağının karanlığını önleyen bir dirençle bembeyaz sarılsak bir tarih hatasıdır belki tüm savaşlar devrim şiirlerini dudaklarımızla alevlendirsek belki gelecek huyunu değiştirir hürlük şimdiymiş gibi neyi bekliyorsak en çok öyle öpüşsek
duyuyorum kuşların ve çiçeklerin alkış seslerini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.