ne saðýmdasýn,ne solumda yoksun önüm arkamda bütün gün seni göreyim diye her yana döndüm. özledikçe seni, hafýzam siliniyor daðýlýyor aklým,bildiklerim yitiyor yoksun ya epeydir,yol yordam bilmeze döndüm. eðitti sana aþýk olmak beni, sýfýrdan gördüm, bildiðim her þeyi þaþýrdým elinden de,insana benzeyen maymuna döndüm. yok yok, bu yol çýkmaz gamdan baþka yere anlaþýldý, senle güleceðim yok bir kere iyi ki er kaçtým senden, kalmadým geç e, çok þükür sen yoksun artýk,ben kendime döndüm.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KARASU005 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.