can çekiþe çekiþe ölüyor -ardýnda býrakýnca beni -gözlerimde dört mevsim günaydýnla baþlayýp iyi gecelerle biten bir ezberi yaþýyor bedenim.
kapýdaki anahtar sesine kurulu sevincim ocaktaki çayla beraber demleniyoruz sana misafiri deðil ev sahibisin kalbimin zili çalma.
uyuyabildiðim saatleri biliyorsun neyseki rüyalarýma giriyorsun vakitli vakitsiz sokaðýmdaki herkesten biri mutlaka sensin sofrada ekmeðe uzanan bir el illaki senin yüzümdeki tebessüm de senin eserin.
uyanýr uyanmaz elimi yüzümü yýkýyorum yýllarýn alýþkanlýðýyla baktýðým aynaya küs demiþtim sana ’yokluðunda çirkinleþiyorum’ çayý koyuyorum hemen ocaða bir sigara yakýyorum eðilip çaydanlýðýn altýna neyseki kaþým kirpiðim yanmýyor artýk da daha fazla çirkinleþmiyorum dönüþünü beklerken
sonra yine demleniyoruz çay ve ben -hasretle- sana kulaðýmýz kapýda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.