YOLCULUK

YOLCULUK

Yol arkadaþýyla yapýlýr yolculuk,
Bir umudun peþinden sürüklenip gidersin.
Abla kardeþ,çoluk çocuk,
Yanýnda bir dünya duygu,
Arkanda bir yýðýn hasret vardýr.

Üstüne yaðmur yaðan deniz gibi,
Issýz yollarda sýrýlsýklam ýslanmaktan kaçamazsýn.
Uzaklardan denizin kokusu gelir rüzgarla,
Özgürce kayan yýldýzlarýn,
Iþýltýsýyla aydýnlanýr hüzünlü yüzün.
Ilýk ýlýk eser rüzgar,deniz kokulu,
Yalnýzlýðýna ortak olacak birini arar yüreðin,
Yol boyu dostça,arkadaþça dertleþmek istersin.

Bir parçan kalmýþtýr geride,
Sende deðildir aklýnda,yüreðinde,
Korkularýn dað gibi sýralanmýþtýr,
Þaþýrýp kalýrsýn hangisiyle nasýl baþ edeceðine,
Hüzünler sarar dört bir yanýný
Hasret yüklü bir bakýþ,bir ’’ooh’’ çekiþ acýtýr yaralarýný,
Valizinde üç beþ parça eþya,
Bir de hayallerin vardýr,
Korkularýn,açlýklarýn,özlemlerin ve de sevdalarýn.
Yol boyu omuzuna yaslanacaðýn,
Yol boyunca yükünü paylaþacaðýn yolcuya,
Muhtaçlýðýn vardýr.

Aslýnda özgürlüktür yolculuk,
Zamanýn sýnýrlarýnda dolaþmaktýr,
Bilinmeyene doðru bir yürüyüþ,
Zamanýn içinde kaybolmaktýr.
Pusulasýný yitiren gezgine dönüþtür yolculuk,
Ve yol arkadaþýyla yapýlýr,
Ve her yolculuk bir umudun peþinden koþmaktýr...

2010.OSMAN ÖZTÜRK
EKSÝK SAYFA ÞÝÝR KÝTABINDAN..
Ekleyen: Songül Eþkin Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: