Düþündüm cân özüm,
Seni düþündüm gün boyu
Gözlerim kapalý;
Daldým derinliðine...
Öyle kuþattýn,
Öyle düþtün ki, tahayyülüme...
Ne kadar yaþadým,
Ne kadar kaldýn bende
Bilemem amma
Çoktan geçmiþti akþam vakti,
Döndüðümde yalnýzlýðýma...
Güzel bir hasbýhâl’di, kayboldum derinliðinde
Eridi buzullar, ruhumu saran sýcaklýðýnda...
Seni hiç bu kadar yakýn bulmamýþtým
Demek ki;
Bu denli deþmemiþ’im ruhunu
Eriþememiþ-im derinliðine
Vakýf olamamýþým vasýflarýna...
Oysa þimdi;
Her þey ne kadar ayan, ne kadar berrak...
Aydýnlandý zihnimin karanlýk dehlizleri
Çözülüyorum koza misali
Zerrelerim diriliyor sende!
An/da bir ömür, gördüðüm...
Eksiði/gediðiyle,
Kýrýk dökük bir rapor!
Aynaya nâkþ olmuþ mahcubiyetim...
Ziyadesiyle, bende mevcuttur zannettiðim;
Sabýr, sevgi, sadakat,
Sonsuz vefa,
Merhamet, dahi nice deðerler..
Yüceliðin yanýnda,
Ne kadar eksikmiþ-im...
Düþündükçe anlýyorum ki;
Kocaman bir hiç(imiþim) ...
Harmanlanýp karýlsa tüm deðerler, hasletler
Dökülse gönüllerden ipek atlas, ibriþim
Sarsa küre-i arzý tel-tel olup, sevgiler;
Sonsuz merhametinle kýyas edilir miydi?
O bitimsiz sevginle ölçülebilir miydi?
Sorguya çekildikçe;
Çözülüyor her bir an
Geçiyor gözlerimden
Tüm hayatým an be an!
Amaçsýz, kör bir girdap;
Öyle bir ruha duçar...
Düþünce, farkýndalýk,
Anlayýþ, bakýþ, sezgi;
sanki derin uykuda!
Öylesine gayesiz,
Umursuz,
Vurdumduymaz...
Davacý olacaðým boþ bakan gözlerimden
Seni uzak býraktý zihnimden, belleðimden...
Kalp mutmain olur mu, kalýrsa senden yoksun?
Sadece harcým deðil; bendeki derin kök’sün!
Üzerinde hesaplar, pazarlýklar yapýlýr
Oysa tüm canlýlara yetecek kadar çoksun…
Daldýkça derinlere yükselmekte Hucurat
Her bir muammasýnda düþündürmektir, murat...
Bu hâleti ruh ile kanatlanýr coþarým!
Sana eriþmek için mesafeler aþarým...
Ey vefâlý sadýk yâr! Ey cândan ziyade cân
Sevgide, merhamette, bitimsiz cömertliðin...
Sütünü yudum, yudum emerek içtiðimiz
Koynunda emzirirken ciðerin söktüðümüz
Hiç farkýnda olmadan çiðneyip geçtiðimiz
Sevginin, sadakatin kaynaðý KARA-TOPRAK...
Kim demiþ sana KARA(!) Ana sütünden ak-sýn!
Baðrýndaki volkanlar aksýn içime aksýn!
Yanmak, arýnmak ise; yaksýn canýmý, yaksýn!
Kollarýnda sükûnet bulurum, ANA TOPRAK!
An be an muhabbetim artýyor sana, toprak
Sanki bir el sýrtýmdan itiyor sana, toprak
Sen, hakiki cândan yâr olursan bana, toprak
Olmaz baþka hayalim, kanarým sana, toprak
Baðrýnda, her dem güller açarým sana, toprak
Sevgimi, öbek-öbek saçarým sana, toprak...
...
Vuslatýmýz yakýndýr; fazla bekletmem, toprak...
6 Þubat 2012 / Metanet Yazýcý / metanetyazici@hotmail.com
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.