Ben halkım

Hep hüzün yazdým, gözyaþý damladý satýrlarýmdan
Anlaþýlmayan duygularýn anlaþýlmayan kahramaný oldum
Kalbimi kalem yapýp, adressiz mektuplar yazdým
Postacý kalbime geri getireceðini bile bile duygularýmý

Kimi gün annemin sütü kanadý topraða
Kimi gün yüzünü görmediðim babam damladý satýrlara
Kimi gün ölen aþkýmýn çelengi boynumda
Yeþil gözler aktý satýrlarýma

Kelimelerden evler yaptým satýr satýr dizerek
Çatýsýna gönlümü koydum kýrk dökük
Yaðmurlar sýzdý duygusal sel halinde bezen
Yüreðim üþüdü yalnýz kaldým
yinede kendimi anlatamadým
,,,,,,,,,,,,,,,,



Kurak bir çölün ortasýnda
Gülümseyen bir vaha kurulacak bir gün
Ben halkým
Hep ileriye, yükseklere çaðlamaktýr kaderim
Kimi gün Beyazýt meydanýnda sýrtýndan vurulan Özgürüm
Kimi gün geleceðe asýlan Deniz
Vietnamlý çocuðun gözlerinde ki Aslaným
Ben yüreðim
Korkun ondandýr senin
Hiroþimalý bir çocuðun yüreðinde patladým
Arjantin’de doktor olup doðdum
Ben halkým
Çiçek olup Küba’da açarým
Çocuðumdur benim davam
Babalar ölmez
Bir yaným vurulsa, diðer yaným Çaðlayan


Sosyal Medyada Paylaşın: