MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
 
YÛNUS EMRE
Halistin Kukul

YÛNUS EMRE


Söz pîri, her deyiþte,
Ak etti yüzümüzü.
Seviþte-düþünüþte,
Parlattý közümüzü.

Kor düþtü can içine;
Ýrfân, ihsân içine.
Aþk ile sevincine,
Açtýrdý gözümüzü.

Ýndi, derine indi;
Âþýk-mâþûk sevindi.
Sancý, doðmadan dindi;
Berkitti özümüzü.

Vurdu, kelepçe kine;
Ýlkin kendininkine.
Kör nefsin kemendine,
Sur etti tözümüzü.

Kök varlýðým-sevgilim:
Diliydi, görklü dilim.
Hür gönül sesim, benim;
Türkçe’yle dedi sözü.

Gezdi, yayla-ovayý;
Þenlendirdi yuvayý.
Dostun gönül sarayý,
Iþýttý göðümüzü.

Çýktýk sâlimen düze;
Þükür, vardýk gündüze.
Aþk sundu þehrimize;
Donattý gönlümüzü.

Ne göz, dünyâ malýna;
Mavi, yeþil, al’ýna.
" Çýkýp erik dalýna,
Yedik üzümümüzü."

Karayý seher etti;
Saf taþý cevher etti.
Sevgiye rehber etti,
Dað ile düzümüzü.

Kalem kâðýt, ok-yayý;
Deme: Ok var, yok yayý!
Ok’u da çok, çok yayý.
Ördü aþk örgümüzü.

Yesevî, Hacý Bektaþ,
Mevlâna, cana candaþ.
Resûl-i Ekrem yoldaþ,
Gösterdi yönümüzü.

Sözü, öz mânâsýnda;
Güzellik, mayasýnda.
Hakikat aynasýnda,
Tanýttý bize, bizi!

M.Hâlistin KUKUL
Sosyal Medyada Paylaşın:


Halistin Kukul Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri

YÛNUS EMRE SORU MÜNÂCÂT NA' T YALVARIŞ/MÜNÂCÂT YÛNUS EMRE SELÂM HORON EZÂN YÛNUS EMRE