Dün senden ayrýldým… Ve sanki içimi dolduran her þey boþalmýþ gibi oldu, Ankara bomboþ gibiydi… Bugün <akþama> yetiþtim ama, Sabahý zor görüyorum… Çiçekçilerdeki çiçekler soldu sanki, Þehirde elektrikler kesilmiþ, Sessizlik, lambalarý komple sarmýþtý… Bense hem sende kalmýþým, hem de asansörde… Apartmanýn dýþýnda da gök gürlüyordu, Yaðmurun sesi yýlanlar gibi sarýyordu ruhumu… Çömelmiþim dizlerimin arasýna, Öyle yorgundum ki, Bedenim çökmüþtü… Eve gitmeye ne gerek vardý ki, Yemek masasý senden yoksundu, Yataðým soðuktu, Dün senden ayrýldým, Ama çok mu kayboldum ne!? Her yer öyle karanlýktý ki, Sen yoktun artýk!..
24.10.2005/SARAY Saat:22.11 B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
B Biricik-9 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.