GÜL BENİM DİKEN BENİM...!!

Her Gece Bir Çizik Daha Atýyorum,,
Yüreðimin Kerpiç Duvarýna
Eskiden yazardým,,
Bir þeyler karalardým,,
Anlatamasam derdimi,
Gider bir kuytuda oturur,
Sonra içimi döker, bir köþede,,
... Sessiz sessiz aðlardým,,

Hasretliði çaresizliði Tüketmek Adýna.!
Kendi kendime bir umut ýþýðý arardým,
Kaç zamandýr yapamýyorum,,
Arayamýyorum,,
Gidip bir kuytu köþede aðlayamýyorum
Sensiz geçen her anýma sadece,
Bir çentik atýyorum,,
Yüreðimdeki mapushanenin,,
Rutubetli küf tutmuþ kerpiçten duvarlarýna,
Sadece attýðým çentikleri sayýyorum...

Ama OLmuyor.!
Yüreðimin her hücresinde senden birþeyler saklý,
KI-YA-MI-YO-RUM...!!
Umutlarýmý gizlediðim,
Çocukluk hayellerimi saklýyorum,
Hani hatýrlasana,
Uzaktan bakardým sana,
Gözlerim dolu dolu olurdu aðlamaklý,

Her huyum deðiþtide,
Bir bu huyum deðiþmedi,
Þimdi resimlerine bakýyorum,
Gözlerim yine dolu dolu,,
Ama gözyaþý dökmeyi öðretsede HAYAT..!!
Baktýkça bakýyorum,,ama aðlýyamýyorum...

Yüreðimin her hücresinde,
Hissediyorum aðlamayý,
Bir Görebilsen hasretinin,,
Anlýmýn tam ortasýna vurduðu soðuk damgayý.! ...
Bir duyabiLsen yirmi milyonluk bu kalabalýk þehirde,
Nasýl kaybolduðumu,
Kayboldukça nasýl kahrolduðumu,
Kendimi dört duvarýn arasýnda,,
Nasýl yapayalnýz bulduðumu,,
Feryadýmýn dört duvara çarpmasýyla nasýl yok olduðumu.!

Ne pencerden ýþýða ulaþtý gözlerim,,
Ne gecelerin karanlýðýnda kayboldu yüreðim,,
O gün bu gün sus pus oldu da dillerim,
Yazmayý unutsam da,,
Bak..!!
Çentik atmayý becerebiliyor ellerim,,
Bana batan,beni yaralayan,,
Kendi yüreðimde gözyaþlarýmla beslediðim,,
Kendi güllerim,,
Kendi dikenlerim...!!!

O yüzden ben her çentik atýþýmda,
Kime ne derim,kime ne söylerim
Hiç bir hakkým yok buna,
Benim;,
Kendi ellerimle yetiþtirip büyüttüðüm kendi dertlerim...!


04 Temmuz 2012
00.07
Ýstanbul


Sosyal Medyada Paylaşın: