Oturduðu yerden daldýðý hayallere gülümsüyordu yüzü.. Ýçerisinde kopan onca fýrtýnaya Onca kalp kýrýklýklarýna raðmen.... Beklentileri öylesine büyük deðildi oysaki.... Tadýna varamdýðý bu umarsýz hayattan. Ýstediði bir gönülde oynaþ olmaktan çok.. O gönülde taht kurup oturmaktý oysa ki.... Fýrsat verdiði insanlardý birazda onu koparan.. Manasýna bir türlü varamadýðý bu hayattan... Bir an irkildi ve kendisine baktý aynada.. Sonra üç cümle kurdu kendi yüzüne karþý... ’Sen bildiðini oku ey HAYAT’ ’Yoluma çýkardýðýn onca engele raðmen’’ ’Ben çok mutluyum sana inat’
’ÖzM’ 03/07/2012 / BALIKESÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ünal ÖZMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.