AŞK İLE KAL

AÞK ÝLE KAL

Yüreðimde azalmýþtý alev alev yangýnlar,
Közlerim bile sönmüþtü.
Sevgiye hasret akþamlarýn soðuðundan,
Sanki, çöl sýcaðý yerini kuru ayazlara býrakmýþtý yaz ortasýnda,
Üþümüþtü yüreðim alazlý bir sevdanýn yokluðundan,
Titriyordum yalnýz akþamlarýn karanlýða karýþmýþ ýssýzlýðýndan.

Ve sen doðdun sana hasret geceme,
Yýldýzlar misali uzaklardan göz kýrparak.
Ve sen benim sabahým oldun,
Tan kýzýllýðýna bürünmüþ güneþin,
Kýzýldan sarýya çalan ýþýklarýna saklanarak.
Ve sen girdin penceremin pervazýndan sessizce,
Süzüldün yüreðimin sevdaya hasret perdesinden,
Tül tül, ýþýk ýþýk odama.

Düþ müydü gözlerimin önünden?
Hayal meyal geçip giden çehren,
Yoksa dere gibi dupduru bakýþlarýn,
Ay ýþýðý gibi gecemi aydýnlatan ýþýltýlý yüzün,
Ve kahve kokulu gözlerinle sen gerçek miydin?
Öylesine apansýz çaldýn ki;
Gönül daðýmýn karla kaplý kapýsýný,
Buz tutan prangalarýmý çözmeye gücüm yetmedi,
Lâkin öylesine yaralý, öylesine sýcaktý ki gülümsemelerin,
Yüreðimin prangalarýný yakýp yýkýp geçtin.

Hayat çok kýsa bir serüven,
Göz açýp kapayýncaya kadar geçer zaman,
Yanamazsýn külünde sönmüþ sevdalarýn ey sevgili!
Zaten çýkan ilk fýrtýnada savrulup gider küllerin,
Tutamazsýn seven yüreðinle bile.

Körüklemeli yüreði,
Kor kor ateþler tutuþturmalý bedenini,
Yürek yanmalý alevlerde
Sususluktan kývranmalý yaðmur mevsiminde,
Yaz sýcaðýnda serinletmeli varlýðý sevgilinin.
Son baharý bahara, kýþý yaza çevirmeli,
Bir gülümseyiþi sevdalýnýn.

Olursan sen benim yârim,
Olursan sen benim biricik sevdalým,
Ýnan! Yer gök sevinçten inler,
Cennet olur bize þu yalan dünya,
Mesafeler kýsalýr, sýra sýra daðlar önümüzde eðilir.
Bakýþlarýna yazarým mavi mavi adýmý,
Gözlerime kazýrým deli gözlerini,
Yüreðini alýrým senden, büyütürüm
Sevdanýn eli deðmemiþ tünellerinde seni.
Gel be! Yârim hadi gel artýk uzatma zamaný
Senin için büyüttüðüm mor menekþeler,
Sardunyalar, kýrmýzý güller solup kurumadan gel.

Sen sensiz gecemin sabaha öldüðü bu saatte yüreðime düþtün.
Desen desen çizdim yüzümü yüzüne.
Gözlerime ilmek ilmek ördüm ýlýk bakýþlarýný
Üþümesin diye.
Unuturum diye gözlerinin rengini nakþettim,
Köpük köpük dalgalarla deniz gözlerime.

Neredesin ey sevgili?
Niçin uzak diyarlarda kaldýn?
Çok ihtiyacým var demiþtin güzel bir söze,
Bir yürek okþayýþýna,
Seher yeli gibi seni saran bir dokunuþa,
Yalnýzdýn sevgilim sen, yalnýzdý duygularýn,
Tek baþýna kalmýþlýðýnla baþ edemezdin, edemeyecektin,
Sensizlik de, yalnýzlýk da ikimiz için ýssýzlýk deðil midir sevgilim?

Yaþanacak çok þey var,
Çok þey var görülecek, sevilecek, anlatýlacak…
Çok saatler, mevsimler var.
Kopacaksa kopsun fýrtýna, yaðacaksa yaðsýn yaðmurlar,
Yýldýrýmlara da aldýrmaz yüreðim,
Gel yârim! Elinde beyaz kadehin, kýzýla çalan sarý saçlarýn,
Elâ gözlerinin derinliði ile gel!
Ýçeceksek yudum yudum içelim aþkýmýzý,
Bir kadehin içinde saklayalým sevdamýzý,
Ýçimizde sevdaya hasret kalan kýrmýzý gülleri sulayalým,
Sevgimizin çokluðuyla büyütelim mor menekþeleri.

Sen çýkýp gel artýk!
Sevdan ile dalgalanan okyanusuma nehir gibi ak artýk,
Bir kayýk, bir kürek, bir de sevdan olsun yanýnda.
Issýz sahilimde, seni bekleyeceðim,
Her gün doðumundan, her gün batýmýna,
Gözlerim ufukta, yüreðim sende olacak,
Bedenim tek baþýna sensizlikle boðuþacak, savaþacak.
Masmavi yakamozlara soracaðým seni,
Ay ýþýðýndan taçlar öreceðim kýzýldan sarýya çalan saçlarýna,
Ýstiridyenin kalbinden inciler dizeceðim buðday karasý gerdanýna.
Seher karanlýðýndan güneþin çekip gidiþine kadar,
Savurup atacaðým hasretini,
Yolunu gözleyeceðim gökyüzünden çýðlýk çýðlýða.
Kanat çýrpan martýlardan seni sorarak.

Ey sevgili!
Seni sevebilirim, seni senden fazla sahiplenebilirim,
Seni yalnýzlýðýn cehenneminden, aþk cennetime çekip alabilirim,
Yürek dolusu hayallerle kurduðum gönül sarayýmda,
Baþköþeyi sana verebilirim sevgilim.
Yeter ki sen, aþka yelken aç gönül teknemde,
Ve aþk ile kal hep orada sevdiðim…

Osman Öztürk..Ekim.2011.
Eksik Sayfa Þiir Kitabýmdan.
Sosyal Medyada Paylaşın: