HEYT İMANIM-1!
Yanar yüreðim cüda ediþine,
Beni bu halde koyup gidiþine!
Verir muttasýl zehir dolu koku,
Saplar baðrýma bayaðý bir oku.
Dayanmaz caným, bu denli cüdaya,
Gelmek bilmez hiç günlerim hizaya.
Tarumar olur, hep böyle bu durum,
Sarar içimi kapkara bir kurum.
Olur, ziyade haletim ki yaman,
Kaplar bir ateþ, çýkar onmaz duman.
Yanar yüreðim aþkýna muttasýl,
Ah geçti yine onsuz bet bir fasýl!
Verme bir nale, gel be heyt imaným!
Isýnsýn biraz sensiz kalan yaným!
Durur hep böyle orasý som soðuk,
Çýkarýr bazý bir ses ki pek boðuk!
Çatar hep bana, mustarip, mustarip,
Git bul baþka yâr, koyma beni garip.
Heveslendirir bu ses beni bazý,
Ve der; “ZEHRA’YI içinden tez kazý!
Olmaz o sana, müspet, uygun bir yâr,
Ettirir hep seni böyle ah u zar.
Duydun mu bunu heyt benim imaným?
Ne duruyorsun? Kov ZEHRA’YI caným?
Dedim ya demin, gelmez ondan ümit,
Þahitsin buna, verdi sana nevmit!
KÜÇÜK OZAN (CML DMR)
AÐIT’TAN.
LÜGATÇE:
HEYT: Bir sevinç veya keyifli bir durumda söylenen bir seslenme þekli.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.