burukça duygular içindeyim
biçare çaresizliðimle
boynumun sana büküklüðü altýnda kalýrken
imkansýzlýk izler, yanýp yakýlmýþ tüm hislerimi
özlemler duman duman içim de, çalkalandýkça
kör bir sis uzar, dimaðýma kadar
o ateþi, var ya!
o ateþi!
yakýp da kavurur, tümden bedenimi
vücut dilime sakýn ha, karýþayým demeyin sakýn!
çünkü tutsaklýðý, asla ve asla taþýyamaz ki o!
þunu bil ki gülüm; kokun bile, burnuma yapýþýk kardeþ gibi
durup durup da, girer içime
zaten senin içinde, gömülmüþ gibiyim
sanki de, hissiz bir kulum
yüreðin isyanlarý yeter dercesine, yürek telime vururken
gel artýk kopacak lifinden, bu zay olmuþ beden
yoksa uçan, bu ruha
çöküþte ruhun, karalar baðlayýp aðlýyacak
geride ne kalýr ki, peki o zaman
yüreðinin ucundan, yanýk kokan bir mendilden baþka
katarsýn onu da artýk, hatýralarýna
söyle bakalým; o zaman kim beni, sana kavuþturacak
yazýk yazýk ki, çok yazýk olacak!
der gibi kaldým, duygularýn kördüðümünün gizinde
sana akmýþken, þu ak yüreðim
kurtlar sofrasýna ben neden, hep sevgiler sunarým
canýnýn; canýnýn içiyle, içimin içinin içinde gülüm
sen varken; neden ki, bu ölüm?
tüm istemlerim neden, senin o kem ellerinde kaynar
bir bahara, bir kýþa dönüp dururken yýllarým
ömrüme neden ki, sonbahar akar?
tüm dallarý kuruyup yapraðýyla düþen, bir çýnar gibi
içimin kurtlarýna mý, yoksa mahkumum?
böðrümün içi, sanki koskocaman bir maðara
bu yýkýntý ne?
bu zulüm kime?
bu dönme dolaplar, neden döner ki?
kimlere, ne fayda?
kimi insan kördür ufkunda; görmek istese de, görmez ki
kimi insan derin görür, çeþidin çeþidini biçimlendirir
kimi kandýrdýn ki, sen?
yalan dediðin, bir su içimi
oysa sultaným ben, ruhumla gördüm
o ahu gözlerinde gezen, iblisin biçimini!
kimi insanýn cüzdaný kalýndýr be gülüm, mal ve mülküyle
bendeyse, yanlýz bir tek sen kaldýn
paha bile biçemezdim ki, saçýnýn bir teline
bundandýr ki
seni; felek bile alamaz, elimden
sil de gitsin gönül yuvandan, bu vefasýzý dediler dostlar!
ama bilmiyorlar ki; biz bir bedende, et ve kemik gibiyiz!
bilseydiniz diyorum, sökmek isterken
can havliyle; köz gibi yanardýnýz, benim gibi!
üzülme!
bir hecedir belki benden, sana doðru kanayan
tüm cümlelerim ya kanarsa, ne olur?
dökülürken dilimden
deryalar bile, boðuntu da kalýþta kahrolur!
bu hayatta, atiyi çözebilenler ancak dolanýr
düþüncesizliðe ise, koca acý bir þamar kalýr
geçmiþ yaþantýma dalýp yaþarken, maziyi anlayamadýmsa
sana olan þaþkýnlýðýmdandýr, yar!
zira; keþkelerim doðmadan çok öncesinde
vardýn, sen
hayal de bir gerçektir belki, nefis aleminde yaþanan
bir iz gibi geride kalýþta, bir gölge gibi arkandan dolanan
hayalmiydi yoksa, onca yaþam
kim bilebilirdi ki, hainliklerin sýr gerçeðini?
tutmayýn artýk, dostlar beni
çook yoruldum ama; usanmadým ki daha, hakikatlere koþmaktan...
(01.07.2012) AZAP...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Sonrada görme görsen ne olur! -Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin mucizesi… VATAN ELDEN GİDİYOR...! Ahlak güzel , olmalı! Bir nebze gönül “emek-güven-vefa-sevgi ve dostluğu” taşımıyorsa aşkı göremez... -Bir sen göl misali toplandın yüreğim de… -Dert üstüne dert sundun… Nerde kaldı Hakka verdiğin söz... Bıçak sırtı duygular, doğruyorlar içimi! Affet beni baba ne olursun, anla oğlunu!