KİM MİSTİK BİR DÖŞEĞE ÇEVİRDİ UMUDU

saçlarýn notalarýndayým desem yalan
akortsuz bir týnýyým desem kim inanýr
baþtan aþaðý sana bulandým


düþ dün geldi
pejmürde bir sahnenin perdelerle bölünmeyen
kaçýncý sahnesi bu!

Smirna’da bir vakit
perondan indikten sonra yolun karþý tarafýna
ilk bindiðim vapura doðru hýzlý adýmlarla ilerliyorum
düþ bu ya
güvertenin en ön kýsmýnda rengarenk
uçan balonlar salýyordun göðe doðru
dudaklarýnýn kýyýsýnda hýnzýr bir gülümseme vardý
aðlarla dolu denize bir zýpkýn gibi girdim
durup seni izledim/öylece
vapurdaki her kes oturduðu yerden kalkmýþ
kuþkulu ve bir o kadar hüzünlü gözleriyle bize bakýyorlardý
rüzgarýn sýký bir keman konçertosu çalýyordu kulaklarýmda
ben yakamoz gülüþüne þiirler okudum
ah! n’olur þimdi deðil,þimdi uyanmamalýyým!!


gecede salkým saçak menekþe kokularý
koynumuzda sýmsýký sütmavi inanç
kuyu sýr,gece tepeden týrnaða siluetin

çið damlasý,yakamoz gülüþlü
hemen þu an
’yaðmur olsak çoðalýr mý denizler’?

doðaçlama düþünüyorum
kiraz mevsimindeyiz hala,unutma
ya da ne düþünürsün
bunu yaz bana
adresimi bilmiyorum ben de
ama bana mektup yaz
saçlarýn daðýnýklýðýndan
masanýn altýna düþen kaðýtlara
susturamadýðýmýz harflere kadar
yaz


Sosyal Medyada Paylaşın: