NEDENSİZ BİR YOLCULUK

Ne olduðunu bile bilmediðim bir yola çýktým
Nereye hangi yöne gideceðimi bile bilmiyorum
Baktýðým bütün yollar ayný yola çýkýyor gibiler
Sanki bir labirentin içinde kalmýþ gibi yürüyorum

Ben yürüdükçe hayat denilen bu meþagatli yolda
Sanki ardýmdan geçmiþim beni takip ediyor
Aklýmda geçmiþime dair yaþadýðým neyim varsa
Fýrlatýp atýyorum benden çok uzak diyarlara

Geçmiþimde neyim varsa kalýn bir çizgi çekip
Kendime yeni bir Dünya yeni bir hayat kuruyorum
Hiç kimsenin beni bulamayacaðý gizli bir yerde
Belki geçmiþimden kaçýyor olabilirim sizlere göre

Aslýnda ben sizlerden deðil kendimden kaçýyorum
Korkuyorum zaman zaman düþündüðüm herþeyden
Bazen aklýmý tarif edemediðim düþünceler sarýyor
Kendimi yavaþça býrakýyorum zamanýn akýþýna

Bütün akýp giden zamanlara meydan okurcasýna
Bu güçsüz yorgun bedenimle hayata koþuyorum
Sizler olduðunuz yerde sayarken akýllarýnýzda
Ben ise akýllarý keþfe çýkýyorum kimseler bilmeden.

Ufuk GÜNEY

Sosyal Medyada Paylaşın: