İlahi Aşk

sen !
inleyen tasavvufuma peydâ olan
hani örtünmeyecektin bu kurtlu toprak tabakalarýný.
ve,
ben soðuk ateþlerle kavrulmayýp
atmayacaktým çöplere hayallerimin baraklarýný.






tadým yok...
kirazlar hep buruk viþne bana
oysa ne çok severdin sen dalýndaki kirazlarý.
asýrlar geçti sanki üstünden
fotoðraflarda bile kalmadý parlaklýðý.
yoksun ya...
aðaçlardan çýkarýyorum tüm hýncýmý
tek tek soyuyorum kabuklarýný
sereserpe býrakýyorum
ben üþüyorum ya
herkes, herþey donsun istiyorum
sanki o zaman, zaman duracak bana.
ve yüreðim,
muhtaç,
bekleyecek
kapkaranýn minik beyazlarla aklanmasýný.





özlüyorum sevgilim seni.
güneþ ne kadar kavursa da,
beyazým !
açlýðým,
midemden sýrtýma yapýþsa da
sofrada geri kalaným.
anlamaz mý inkar bu ne boyun eðiþ
özlüyorum seni
kuyruksuz, yalansýz, riyasýz...
ey ziyâ !
kapýlarýný aç
gönüldendir bu terkediþ !
beden ram haline,
ruh huzur bulsun diye girmiþ !






Sosyal Medyada Paylaşın: