MESLEĞİMLE HEP GURUR DUYDUM
MESLEÐÝMLE HEP GURUR DUYDUM
Küçük bir çocukken Polis Koleji sýralarýnda tanýþtým
mesleðimle ve hep onur ve gurur duydum ömrümce.
Dünyanýn en güzel ve yalnýz ülkesinde,güzel Türkiye’mde,
Tanrý’nýn en deðerli kýldýðý insana,kendi insanýmýza hizmet
etme þansýný ve fýrsatýný yakalamýþ olmam,benim için alýn
yazým olduðu kadar Tanrý’nýn bir lütfuydu da.Alýn yazýmýn
beni sürüklediði her olayda ve her yerde elimden gelen
çabayý insancýl duygularla sonuna kadar göstermekte asla
çekingenlik göstermedim.Polisliðin katý yüzünü insan
sýcaðýyla,sevgi sýcaðýyla sararak umudunu kaybetmiþ
insanlarýn,çocuklarýmýzýn umudu olmaya çalýþtým.Geçen
günlerin ardýndan sevgiler býraktým kucaklar dolusu.
Yaþama küsmüþ,hayatýn tokadýný yemiþ gençlerimize,
yüreðimde biriktirdiðim þefkati ve insan sýcaðýný bakraç
..........bakraç vermeye çalýþtým..
Sert çizgilerin altýnda günden güne büyüyen yangýný
saklayamazdým.Saklamadým da korkmadan ve çekinmeden
....uzattým herkese dost elini,herkesi sevdiim,sevilmeyi
beklemeden,insaný insan olduðu için sevdim,insana deðer
....verdim,deðerinin ne kadar olduðunu bilmeden.
Ömrümün en güzel yýllarýný vatan topraðýnýn doðusunda
geçirdim.Sevgiler ekmiþtim her gittiðim yere,taþlý,çoraklý
memleket topraklarýna.Al bayraðýn gölgesinde ne kadar da
mutluydu insanlar o günlerde.Bazen de hüzünlüydük.Gün
..oldu kanlý eller birbirine düþürmek istedi insanlarýmýzý,
koparýp atmak istediler kardeþliðimizi ve sinsice bizi bize
düþman etmekti amaçlarý,gün oldu bombalar da patladý
saðýmda solumda;ama hiçbir þey beni asla yýldýrmadý.Bu
ülkenin suyunu içip,bu ülkenin tozunu yutmuþtum her vakit,
sevgisini ilmek ilmek örmüþtüm yüreðime.Yaþadýklarým
yazdýrdý çalakalem her þeyi bana.Bu gökkubbede hoþ bir
seda býrakmaktý amacým.Kimler gelip geçmedi ki bu
....dünyadan,kimler unutulup gitmedi ki hemen....
Binlerce yýl yaþanmadý mý ? Sevdalarla,milyonlarca yýl
geçmeyecek mi bizden sonra da ? Dünyanýn bir köþesinden
....gün olup duyulmayacak mý çýðlýðýmýz ? Bir can, can
bulmayacak mý annesinin kollarýnda ? Çýðlýk çýðlýða merhaba
demeyecek mi dünyaya.bir hayat daha yeþermeyecek mi gülümseyen
annesinin kollarýnda ? Dünya dediðimiz de nedir ki,evrenin sonsuzluðunda,
yapayalnýz dönüp duran masmavi br nokta,içinde milyarlarca yürek
..............olan,milyarlarca sevgi ve hüzün yaþanan....
OSMAN ÖZTÜRK
TAFLAN MEVSÝMÝ ÞÝÝR KÝTABINDAN.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.