Yaz uzak ...
mevsim kasým
hüzün Ýstanbul…
yapraklar intihar ediyor;
aðaçlar serhoþ sallanýr
hasretim çok uzak
uzak (yakýn)larým
(bin) lerden (düþ)müyor ( adým)larým
(evim)in uzaðý (yakýn)laþmýyor
yollarým dört bin yedi(yüz) yirmi beþ adým
d(ört) (çarp)ý iki …
çýktýðým (kat)
(yetiþ)emiyorum (ar)týk
di (yemiyorum) hiçbir þey
gidiyorsa (çevren)den
sev(dik)lerin birer (bir) (er)
kalmadýysa (kal)acak (yerin)
ne kadar (zor)lasan da
o kent o ülke
artýk senin deðil
gel de içme
ve babaný kay(bet)tiðin…
hastahane karþýsýndasýn
(del) de( ser) (hoþ) olma
Attila Elüstün 1.011.2011
Þiþli/Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.