Annem ve Babam

Kadir-kýymet bilmezmi gönül?
Hep mi geç uyanýr insan?
Ahh þu gurbetin soðuk rüzgarý,
Annemin sýcaklýðýný hatýrlatýyor bana.
Ellerim avuçlamýþ baþýmý,
Geçmiþim akýtýyor göz yaþarýmý.
Çanakkale boðazýnýn seyre doyumsuz manzarasý,
Maneviyatýn kokusu,dalagalarýn sesi,
Hele aniden baþlayan bilindik fýrtýnsý,
Ýþte o anda kesiyor nefesimi.
Babam beni okutmak için,
Gece gündüz çalýþýrken.
Annem her benimle konuþtuðunda,
Daynamayýp aðlarken.
Ben ise,burada her þey çok iyi,
Beni merak etmeyin,
Yalanlarýný söylerken.
Bende içimden aðlýyoum,
Kimseye fark ettirmeden.

Sosyal Medyada Paylaşın: