Kuyularda kaybolmuþtu Yusuf
Þems-i Tebriz’inin gidiþinde miydi sýrrý
Arýyorum bendeki seni
Cudi’nin boran tutmuþ zirvesinde
Yakama yapýþmýþ kan misali özgürlük
Seni arýyorum Mevla’nýn sýrrýnda
Yoksun kör kuyularda,
Kayýplardayým var olan bedenimde
Kapýnda arzým arþa yükseldi
Meramýn neydi býrakýp gitmekle
Siyah mekân tutmuþ karanlýk yüzünde
Sýrsýn çözülemeyen
Gidiþ olmalýydý
Yaratanýn adýyla baþlamalýydým kendimi aramaya
Bulmalýydým bende ki gidenleri
Irký rengi ve dini güzel haneler inþa etmeliydim iç dünyamda
Mevla’nýn eli olmalýydý
Her kertesinde bucaðýnda
Alev alev ümitlerim tüllenmeliydi
Gök mavi, yer yeþil olmalýydý
Güzelleþmeliydi mekân yer
Düþünce harmanýmda erimeliydi tüm zamanlar
Asýl sahibine verilmeliydi hayat
En uzun yolculuklar içe gidiþlerdi
Þems-i Tebriz’inin gözüyle bakmalýydým zatýma ki;
Biliyordum âlemin rengiydim ben…
Kir içinde yüzenler artýk görmüyorum
Hepiniz katre-i zamanda kayboluyorsunuz
Teslim ve tevekkül yudumluyorum
Cefasý gidiyor sefasý kalýyor geride
En geniþ manayla bakýyorum zamanlara
Önce ruhum sonra bedenim rahatlýyor
Mevla’nýn dergâhýnda kaybolurken
Hoþça kal diyor aþk,
Sonrasýnda merhaba
Serde hep duruyorsun aþk…
Sermin Çýnar / ÝZMÝR