DOĞA
DOÐA
Soðuk hava sýcaða akýþýr oluþturur rüzgârý,
Rüzgar da bulutlarý toplar baþlatýr halayý,
Yýldýrýmlar çakar,Sonra görünür karanlýðý,
Gök kupbenin ruhu daralýr,görünmez parlaklýðý.
O,mavisine aðlar,her yer bölðe bölðe göl olur,
Göz yaþý dinmez birleþir akar,akar dere olur.
Dere büyür ,arýnýr berraklaþýr,nehir olur,
Ayrýlýk bitmiþtir,artýk denizine kavuþur.
Dere geçtiði yeri yeþillendirir, can verir,
Yok, olur görünmez ,kara toprak gizlenir.
Toprak hep verir, besler ana gibidir.
Yetiþtirir göklere,fidanlarýný salýverir.
Renk renk açtýrýr,baþýboþ býrakmaz eserini.
Sýmsýký tutar içindeki kök denilen bebelerini,
Besler,anbardaki besinden büyütür körpelerini,
Sevinir, gökte yükseldikçe taze fidelerini.
Toprak,kibirlenmez,yorulmaz, çalýþýr doðaya,
Sever temizliði, benzemez hiçbir deterjana sabuna,
Nicelerini alýrda mýþýl mýþýl uyutur kucaðýnda.
Ýþte ölümdür bu, gidiþi var dönüþü yok dünyaya.
Ahmet BAÐÇE
25.06.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.