aşk kiminin kasıklarına yapışıyordu senden kaçarken

ýlýktý sesin
yanaðýmý okþarken sözlerin
bir yatsý vakti yat emri verilmiþti çocuklarýmýza
ki günün en güzel anlarýný görmekten yasaklanýyorlardý
kim koymuþtu bu kurallarý ki
men edilmemize bu kadar severek tabi oluyorduk

ben en çok kýþý seviyorum
yorgan altý sözlerini
sabaha çok var, deyiþini
yüzüme sürdüðün koyu aydýnlýðýný
sertçe
ama incitmeden okþayýþýný


düþünsene elimizde hep kýrmýzý varken kan dökmenin hiçbir kötü yaný yokmuþ
düþünsene elimizde hep kopkoyu silahlar varken kötülüðün saf yaný çokmuþ


týptan atýldýðým o ilk yýlý düþündüm de þimdi
babamýn sesi vardý henüz
annem toprak yiyordu
sen geceye dair þiirler karalýyordun
mesuttuk aslýnda
devrim arabalarýna binen tanýdýklarýmýzla
kardeþlik ülküsüne toplanan amcalarýmýz vardý
sahi dilini koparmýþ mýydýn o kadavranýn
en lazým noktasýna çukurlar açmýþ mýydýn



gözlerin aðýrlaþtýkça okumanýn hazzýna ulaþacaksýn
bacaklarýn titredikçe kasýklarýný daha çok seveceksin


yeþile rengini veren flora
sahip çýk yanlarýma
ellerim beyaz
topla yýldýzlarýný daðýttýðýn odamda



sahi yorganýmýz vardý da
neden üþüyordu dillerimiz





Sosyal Medyada Paylaşın: