Kelebek kanadýydý incecik dudaklarýmCaný yanan her insan sanki zehirli lisan
Kýrdýlar sözleriyle, kýrdýlar sus diyerek
Mezar taþý kesildi çatlayan yanaklarým
Arasýna mutluluk, düþtü kefen giyerek
Beni anlayan kadýn, nerdesin söyle banaSeni çok arýyorum, ruhumun tek kadýný!
Sevdiðin adam artýk ölüyor sessiz sessiz
Hüzün yaðýyor akþam, dýþýmdaki nisana
Gönlümdeki çiçekler havasýz ve nefessiz
Zamanýn mahzeninde, içtiðim tek þarâptýnGözlerinde okurdum, içimdeki herþeyi
Yýllar kapýmdan geçti, ama hâlâ sarhoþum
Kendime dua için, saklandýðým mihrâptýn
Gel de gör beni þimdi, virâne gibi boþum
,,Elektrikˮ verilmiþ, gibi þu vücudumaPapatya çiçeklerin, kurumasýn birtanem
Kemiklerim sýzlýyor, hicran ýzdýrabýyla
Giyotinler iniyor son vuslat umuduma
Bu yaramý dikiyor aþk kýrýk mýzrabýyla