odamda yankýlanan yalnýzlýðýmdýr... her geceyi baþka dört duvar arasýnda geçirmek yalnýzlýðýma direnen aklýma çare olmuyor.... ama her gün yine ben o umutla uyanýyorum yataktan... duvarlar deðiþsede deðiþmiyor içimi kemiren o umut.... dört duvar usandý anlattýklarýmdan, dar sokaklar, sonsuz gökyüzü usandý bakýþlarýmdan, son duraðýmdýn oysa ..... yine olmadý, son duraðým usanan olmasaydý tek umudum.... olmadý, son durakta terk edilmiþ bir otobüs bekler oldum, þoförü belirsiz, rengi solmuþ, bir otobüs..... son duraktý oysa bu bir sonraki olmayandan, saatim hep ayarsýzdý oysa benim hiç tutturamadým, kalkýþ saatlerini meçhul otobüslerin....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ali kalan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.