Ömür

Yürüyorsun, ömür ipin takýlmýþ bir dala
Sökülüyor, üstüne giydiðin zaman
Çýplak kalýpta ara büründüðün an
Arkandan seslenen gürültüyü, alýr götürür sala
Yalan söylemiþler kandýrmýþlar dediðinde
Olan olmuþ biten bitmiþtir, zaman geri gelmez
Her gece, ölümle yaþamýn eþiðinde
Nefes kadar canlý yarýnlar seslenmez
Nasýl yaþarsan yaþa bu hayat bir ütopya
Nasýl görürsen kendini ordasýndýr
Açken oturduðun o þen sofraya
Tokken bir nefret gibi dargýnsýndýr
Hepimiz bir düzdeyiz, istikamet ayný
Neyin derdi bu sendeki zulüm
Hayat dediðin o ýþýk tayfý
Azrail’in kestiðin bir kördüðüm
Dolaþ yalanýn sokaklarýnda
Terle çýksýn içindeki pislikler
Bu labirentin son duvarýnda
Aldýðýn tek duþ hepsini temizler

Sosyal Medyada Paylaşın: