Kör Beyazı Harflerle Tebrik

kelimelerin kifayetsiz sömürüsüdür bazen susmak
bildiðin tüm mücbir sebeplerden daha vahim
zihin koyaklarý tarumar anýlarla süslenirse hele
kaçak adýmlara kalýyorsun istemsiz
ateþ sönmemiþse ve yanan içinse
yüzünde eskimeyen bir akne duruyorsa, b e n g i b i
yaban duvarlara dayanýyorsa esaretin yangýn merdiveni
zaman e l e v e r i y o r s a seni
hiç bir dize anlatamaz bu terkibi!..


-ateþ yangýna sebepse kibrit olmak suç iþte-


sakýn kötü alma
hiçliðin yol haritasý olsa içlenmek
ve korkudan...

uçuruma kadar gülerek yürümek gibi
çýkmaz bir yolda aþk içmiþsin
güneþe aç bir buðday tanesi misali
demlenmiþ yorgun bulut
kadife buseleri saracaksýn janjanlý paketlere
paratoner gibi þuh cývýltý artýk senin deðil
bu kez inanacaksýn
gitmek bazen kaybolmak deðildir
terk etmek
caný acýrken neden kapar gözlerini insan
umut en iyi þifa etkeni iken
unutkanlýðýn en iyi ilacý hiç görmemek!





say ki; bir evrensin
yaðmurlarýn var, kuþlarýn
ve alýþkanlýklarýn herkes gibi
ve o durmuþ hep bir yanýnda
zamandan münezzeh þiir gibi
her g/öðüne yetecek kadar demli
afif bir alýnganlýk nümayiþi bu
say ki; dibi delik sevmiþsin
sap tutmamýþ ünlemleri yok
esaret, nadasýn olmuþ nikotin tarlasýnda
-hesap kalýn-



ne o tuttuðun
ne var avucunda
adýný zikreden þarkýlardan þiirlerden maada
sevmek ve piþmanlýk ayný þarkýda vokal tutarken
kaç yýl oldu ben seni unutalý!
hangi býçak ateþkes tanýrsa!..

ve bilirken;
aþk derdin peþin ödenmiþ maruzatý
sen neyin peþindesin demezler mi adama


anlatamam ama
kaçmak deðil bu
kalamazdým biraz daha
afili oklar yine öldürürdü beni
geçer giderdin yine çiðner gibi tüm auralarýmý
gözlerinin desibeli boðardý yine
merakýn oysa
öldürmek
ya da diri diri gömmek!
unuttun demek
ne zamandýr
ben sadece bir gölgeyim ya melek!




iþkilli bir rüya tabircisiyim maalesef
istemez miyim yoksa
gözlerinin beyazýnda hayat tazelemek
tasma gibi boynunda asýlýyken
dünleri taþýdýðýn o file
ve kazýnmýþsa aklýna, sancýsý bile bir dünya eder
kimin umrunda olur
ki; sevmek çileden örülü merdiven!



sus þimdi
avucumu ilk boyayan kalem
genzimi yakan tek likör
azý diþ sýzýsý gibi
hep bir yerde saklanýyorsun
dudaklarý kan kýrmýzý yediveren
hiç suçlu dalgalanmasýn saçlarýn

sen gönüllü bir ölümsün , taammüden!..





TopraðýnSesi




.





Sosyal Medyada Paylaşın: