Cam kýrýklarý odamýn içi, Kanýyor elim,fena haldeyim, Unutulmuþ kitap gibiyim, Tozlu,eskimiþ bir kenara atýlmýþ. Iþýklarý kapattým, Bu halimi görmemek için. Yine de kendime sarýlýp öyle yatýyorum, Özümü yalnýz hissetmemek için. Aþka inanmam, Ama,ama bu nedir tanýmlayamýyorum, Belki de reddedilmeyi kendime yediremiyorum, Yine de hoþuma gitmiyor, Çünkü acý çekiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.