OKYANUSLAR DÜŞER

Ekim ayýnýn akþamlarýna yavaþ yavaþ
Kýþ mevsiminin sýzdýðýný hissediyorum…
Topraðýn kokusunu pencereden alabiliyorum,
Akþam, çoktan buz tutmuþ,
Bulutlar ay’da þýmarýp durur…
Karanlýktýr þimdi çiçekler,
Duvarlara sorsam adýmý bile bilmezler,
Boyalarý dökülmüþ demir çubuklardan baþka bir þeyleri yoktur üzerlerinde,
Gelen giden olmaz buralarda,
Fundalýklar arasýnda dolaþan böcekleri saymazsak,
Ben çok gölge kaldým, çok…
Soðuk yüzüme battýkça dudaklarým üþür gözyaþlarýma,
Hangi þarkýda mola versem,
Okyanuslar düþüyor sessizliðime…
Sonbahar beni kurtarmaz, biliyorum!
Ama daha fazla da dayanamazdým ki!
Nasýl olsa bir gün ben de öleceðim,
bir kitabýn herhangi bir sayfasýnda…
Araba mezarlýðýnýn anlatýldýðý bir bölümde,
her þey susacak o zaman…
Anlatýlabilecek hiçbir mazeret kabul görmeyecektir,
B.BÝRÝCÝK’in sesi nerede olur bilinmez?
Önemli deðildir aslýnda,
Önemli olan benim birazcýk sevilmiþliðimdir…
Bu bana yeter,
Hem de çok yeter…
Ben öyle çok þeyler istemezdim zaten,
Sevgim kaldýysa bir yerlerde,
Sizleri sevmeme birazcýk izin verdiyseniz,
Ve beni anladýysanýz,
Þiirlerim sizin olsun…
Ne de olsa ruhum daha oradadýr…

12.10.2005/SARAY
B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: