Yeþiller arasýnda
Uzayýp giden bir yol vardý.
Dað esintisi duygularýmý okþarken
Kökleri suyla vuslatta þendi ovadaki baðlar.
Bir heyecan ki;
Aradan yýllar geçti.
Býraktýðým yerde durmasý ne mümkündü!
Nice basamaklarý çýkmýþ,
Garipliðin esaretini maziye saklamýþtý.
Eldeki nasýr, alýndan süzülen iki damla ter
Medeniyete hizmet ediyordu arkadaþ.
Ne de olsa;
Gerçeklere nispettir, her nefeste gonca veren hayaller.
Düþünmesini bilene,
Nasýl da birbirine benziyor gölgeler!
Zira;
Sadece tonlarý farklýydý algýladýðým renklerin.
Doðrusal, dairesel, salýnýmdan ibaret hareketler
Biraz güneþ yanýðý, biraz yað karasý dönüþümler!
Ayak týrnaðýndan saç teline kadar,
Pirimiz Davut’tan,
Cemrelerin selam durduðu Ergenekon’dan,
Biçimlendirmenin rüzgârlarý esti baðrýma,
Ve ben;
Sayýsý belsiz kulaç attým bugün,
Felsefi boyutun dalgasý bol deryalarýnda!
22.06.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.