Şehirler Yordu Beni !
Bu þehirler yordu beni ey þair!
Gel Seyricek yaylasýna göçelim.
Vurgun yemiþ duygularýn yeþerir,
Yudum yudum sessizliði içelim.
Bir pýnar baþýnda dalar gidersin,
Sular þýrýl þýrýl içine akar.
Mor daðlarýn sînesinde yitersin,
Gece her yüreðe bir ateþ yakar.
Gün doðmadan yola düþer çobanlar,
Selâm olsun el deðmemiþ çiçeðe.
Ya çileli analarý kim anlar?
Maya diye sevgi katar ekmeðe.
Yalçýn kayalarda nal izleri var,
Bir ah çek de, destanlarý uyandýr.
Kaval seslerinde bir tatlý efkâr,
Burda sevda bir yaralý ceylândýr.
Bu küçük evlerde huzur oturur,
Gönlümü okþardý serin akþamlar.
Her nereye baksam hayalim durur,
Bana o günleri verin akþamlar...
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.