Ayak Sesleri...
Ben sensizlikte ölüyorum,
gündüz girerken akþama.
Yaðmuru dinlerken gecenin karasýnda,
gözlerimin iþiði sönüyor yavaþca.
Yalnýzlýk boylu boyunca yatýyor yanýma
nefesi iðne gibi batýyor ruhuma
Eller günah iþlerken ,
ben sýðýnýyorum yokluðuna.
Hep ben büründüm mahsunluða,
kaldýrýmlarda sessizce aðladýðýmda.
Kan-ter içinde uykudan uyandýðýmda
Gecenin amansýz yorumu duruyordu karþýmda..
Yýne uykularým kalmýþtý yarý yolda,
Ýçimdeki çocuk çýrpýnýrken solumda.
Tenime deyen yalanlarla dolu tuzaklar,
yüreðime iz býraktý derin hatalar.
Kýzgýn býcak deðerken can ucuma,
tozlarý savurur yüzüme fýrtýna.
Kýrýk dökük diyorlar bana,
eski bir süpürge bile yok toplamaya.
Gemiler yanasýyor yavaþ yavaþ rýhtýma,
ayak sesleri iniyor kýyýya
Bir damla yaðmur düþerken dudaðýma,
baka-kaldým, yine yoksun son yolcuda..
Kurumuþ aðaclar yol boyunca
dökülmüþ yapraklar kuru topraða.
Bir gülüþ gözlerinde,
bir dokunuþ parmaklarýnla,
can verecek üþüyen bahara
Kýrýk bir plak var gramofonda
ses vermiyor hasret dorukta
Nem iþlemiþ kerpiç duvara
ah sýrtým dedim yaslandýðýmda.
Çýnar aðacýnýn gövdesine sýðýndým,
siyah güllerle uyuyakaldým zifiri karanlýkta...
Þengül K T
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Kokulu Sevdalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.