ÖĞRETMEN GERÇEĞİ
Karýþmasýn asla, kimseyle bu yiðit.
Her an aklýmýzdadýr, ondan bir öðüt.
Can adamýþsa vatanýna, bir þehit.
Öðretmenin payý var, unutma kardeþ.
Öðretmen çocuða hem babadýr, hem ana.
Sevgiyi ondan içtik hep kana kana.
Öðretmeyi yayar onlar, tüm zamana.
Öðretmeni bir kenara, atma kardeþ.
Öðretmenin derdi ne maaþtýr, ne zam.
O ister ki, her þeyde olsun intizam.
Ýlk onda hayat bulur, kanýn ve nizam.
Boþ gezenlerle onu bir, tutma kardeþ.
Öðretmendir, dünyaya hükmeden akýl.
Gördüðün her yerdir, öðretmene okul.
Çalýþmýyor diyemez, ona hiçbir kul.
Onun onurunu yere, atma kardeþ.
Öðretmendir her yerde, þakýyan bülbül.
Bülbüle nasýl gülse, en güzel ödül.
Öðretmene de onurdur, en güzel gül.
Gülleri bülbülden uzak, etme kardeþ.
Mustafa EROL
22.Haziran.2012
Manavgat / Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.