kim demiþ ay’da çekim yok
ay yüzünde ben
hep çekimindeyim gözlerinin;
gözlerin dipsiz krater
baktýkça, denizler gibi
bir iner bir kalkar
kabarýr yüreðimdeki arter...
bir bilûr pýnar sökülür göðsünden
çiçeklenir daðlar
yýldýz yaðar gökyüzünden
senfonilenir kar taneleri
pastoral þarkýlar söyler
karbeyaz gelinliðinin tüllleri...
uzun bir þiirdir susuþun
noktasýndan virgülüne
bir destandýr tenime dokunuþun;
bin yýllýk özlemin
denizin yüzünde esiþi gibi rüzgârýn
saçlarýný salýp, sineme sokuluþun...
koklayýp, baðrýma basarým seni
yitirip yeniden bulduðum
yaþam gibi sarýlýrým sýkýca,
yan yana iki daðýn
en derin yerinde akar bir dere
öperken dudaðýmý dudaðýn...
bir selvinin gövdesinde
sarmaþýk dolanýrým beline,
doruklarda yaz esintileri
açýlýr kapanýr gözlerin
efil efil
asmalar salkým saçak teninde;
yudum yudum sýzar
dingin bir nehir olurum...
serin bir çaðlayan
tepeden týrnaða
kar sularý gümbür gümbür
göz gözü görmez
karanlýk gecelerime
ay ýþýðý gibi dökülür...
saðanaklar arasýndan
ne þimþekler çakar
yer yerinden oynar
yaslandýðým karlý dað
söndürdüðün yanardað olur çýkar...
Þaban AKTAÞ
21.09.1997